Odnajdywanie dziedzictwa kolorowego w malarstwie Sterlinga Ruby'ego

Wielokrotne jednoczesne rzeczywistości miasta mówią w wizualnych eksplozjach na jego niezliczonych powierzchniach. Lśniące, gnijące, rdzewiejące, starożytne, nowe, niektóre oznaczone do zniszczenia, wszystkie przeplatające się, budując amorficzną wizję nowoczesnego życia. To jest estetyka miejska, a także estetyka rozległego, zróżnicowanego dorobku Sterling Ruby. W swoim studiu o powierzchni ponad 90 000 stóp kwadratowych w Los Angeles, ten multidyscyplinarny artysta angażuje się w płodny, różnorodny proces artystyczny, tworząc fantastyczny zakres zjawisk estetycznych. Jego prace obejmują rzeźby publiczne w dużej skali, miniaturową ceramikę, kakofoniczne instalacje, assemblage z tektury, ruchome mobilne, prace na papierze oraz rzeźby wykonane z wszystkiego, od odlewanego metalu po urethan i tkaniny. A wraz z tymi wszystkimi innymi przejawami jego idiosynkratycznej wizji, Ruby stworzył dużą kolekcję abstrakcyjnych obrazów. Tytuł każdego z jego obrazów zaczyna się od liter SP, oznaczających spray paint. Ich estetyka przywołuje abstrakcyjne malarstwo kolorowych pól z połowy XX wieku, ale jest wyraźnie współczesna, inspirowana teksturowanymi, warstwowymi, nieustannie przekształcającymi się obrazami pozostawionymi przez artystów graffiti na powierzchniach miasta.

Mit współczesny

Obraz pola kolorów to dokładnie to, co sugeruje nazwa: obraz nieprzerwanych pól koloru. Elementy wzoru, formy czy kompozycji mogą również występować, ale nie są one przedmiotem obrazu. Kolor jest tematem, jeśli w ogóle jest jakiś temat. Mark Rothko i Clyfford Still to dwaj artyści, którzy najczęściej są uznawani za inicjatorów tego typu malarstwa. Ich estetyka nie była zbyt podobna, ale ich intelektualny cel był. Szukali abstrakcyjnego stylu, który pozwoliłby im komunikować nowoczesny, podświadomy mit, przez który widz mógłby doświadczyć transcendentnego stanu istnienia.

Dzieła malarzy pola koloru, które zaczęły się pojawiać w latach 40. XX wieku, były inne niż jakiekolwiek inne abstrakcyjne obrazy, jakie Modernizm dotychczas wyprodukował. O nich Barnett Newman, inny malarz związany z malarstwem pola koloru, powiedział: „Tworzymy obrazy, których rzeczywistość jest oczywista i które są pozbawione rekwizytów i kul, które wywołują skojarzenia z przestarzałymi obrazami, zarówno wzniosłymi, jak i pięknymi.” Jednak pomimo ich nowości i zaniedbania istniejących skojarzeń, jeśli otworzymy na to oczy, możemy zobaczyć, że unikalny język estetyczny, który zapoczątkowali, ma swoje odpowiedniki w współczesnym świecie reprezentacyjnym.

Sterling Ruby - SP22, Spray paint on canvas, 2008. © Sterling Ruby

Większe doświadczenie

Malarze pola koloru byli jak medium, przez które postindustrialny wizualny mitos po raz pierwszy ujawnił się naszym oczom. Przedstawił się jako sztuka, więc w względnym bezpieczeństwie naszej unikalnej relacji z tym obszarem mogliśmy wchodzić z nim w interakcję jako z czymś oddzielnym od reprezentacyjnej rzeczywistości. Pomogło nam to połączyć się z czymś głębokim i otworzyło drzwi do większego doświadczenia. Teraz, gdy zdajemy sobie sprawę, że wizualne echa estetyki pola koloru są wszędzie wokół nas w świecie fizycznym, w wizualnych płaszczyznach ziemi, na niebie i w architekturze, jaki wpływ ma to na nasze zrozumienie mitu?

Czy nieprzerwane pola koloru, które widzimy zdobiące drzwi doków załadunkowych, podłogi fabryk, starzejące się meble, niszczejące billboardy i rdzewiejące maszyny, również zapraszają nas do transcendencji? Czy to część naszego nowoczesnego mitu, że nauczyliśmy się przez sztukę dostrzegać wieczność w codzienności? Może to właśnie miał na myśli Arshile Gorky, sugerując w latach 40. XX wieku, że pewnego dnia nie będziemy już potrzebować artystów, ponieważ wszyscy stworzymy swoją własną sztukę, po prostu dostrzegając ją w otaczającym nas świecie. Ale jeśli to prawda, a nie potrzebujemy obrazów z pola koloru, ponieważ są one już wszędzie wokół nas w świecie naturalnym, dlaczego obrazy Sterlinga Ruby'ego są tak fascynujące?

Sterling Ruby - SP173, Spray paint on canvas, 2011. © Sterling Ruby

Nowe Pola Kolorów

To, co Sterling Ruby osiąga w swoich obrazach, jest czymś innym niż to, co zamierzali malarze pola koloru z lat 40. i 50. Jego prace dzielą estetyczne pokrewieństwo z ich dziełami, ale nie dzielą intelektualnego związku. Można by może nazwać to, co robi Sterling Ruby, Neo-Malarstwem Pola Koloru. Różnica tkwi w jego procesie, który nie zaczyna się wewnętrznie od nieświadomej chęci połączenia się z niewyrażonym mitem swojej epoki. Zamiast tego zaczyna z punktu widzenia obserwatora. Rozumie wizualną sytuację współczesnego środowiska miejskiego. Bezpośrednio łączy się z jego wieloma powierzchniami i mieszającymi się kolorami, a następnie odbija je z powrotem do nas w świetlisty, wywyższony sposób.

Obrazy, które tworzy Ruby, nie są obiektywne; ale są sugestywne wobec obiektywnej rzeczywistości. Sugerują coś rozpoznawalnego. Komunikują nowoczesny mit, tak jak malarstwo pól kolorowych Rothko i Stilla, ale Ruby nie wynalazł mitu. Opowiada go wspaniale, przywłaszczając sobie ukochaną, znaną narrację wizualną i przekształcając ją w wspaniale przyjemny sposób. Są abstrakcyjne. Co innego moglibyśmy nazwać obrazami, gdy idea ich jest oddzielona od ich istnienia jako zjawisk estetycznych? A jednak są reprezentacyjne, ponieważ pokazują nam nasz świat, doświadczany przez, tłumaczony przez i rozwijany przez Ruby'ego.

Sterling Ruby - SP249, Spray paint on canvas, 2013. © Sterling Ruby

Neo-gesturalizm

Uderzającym dodatkiem, który Sterling Ruby wnosi do nowej tradycji malarstwa kolorowego, jest ponowne wprowadzenie znaczenia fizycznego gestu. Wyraża się to w jego pracy za pomocą farby w sprayu. Może to nie być gest uniwersalnie zrozumiały, ale każdy, kto kiedykolwiek trzymał puszkę farby w sprayu i użył jej do nałożenia farby na powierzchnię, dostrzega inherentną unikalność zaangażowanych gestów. Są one specyficzne dla medium.

Dla tych, którzy nigdy nie używali sprayu, oznaczenia w obrazie Sterlinga Ruby'ego mogą na pierwszy rzut oka wydawać się wykonane techniką plamienia, aerografem, gouachem lub akwarelą. Jednak fizyczna, gesturalna specyfika medium jest oczywista dla konkretnej grupy widzów, którzy sami wykonali te gesty. Coś w medium-specyficznym wyrazie gestualnej abstrakcji jest tak charakterystyczne, że jest oczywiste tylko dla tych, którzy uczestniczą w kulturze dzieła, co wspaniale wyraża XXI wiek.

Sterling Ruby - SP102, Spray paint on canvas, 2010. © Sterling Ruby

Proces i Transformacja

Inny szczególnie współczesny gest został dokonany przez Ruby'ego w 2012 roku, kiedy to nawiązał współpracę z belgijskim projektantem mody Rafem Simonsem, aby stworzyć linię ubrań opartą na jego dziełach. Oprócz wszelkich konotacji, jakie ta współpraca może budzić wśród bardziej cynicznych z nas, można ją również, a wręcz należy postrzegać jako spełnienie pierwotnej wizji pionierów pola koloru.

Mark Rothko powiedział: „Obraz żyje dzięki towarzystwu, rozwijając się i ożywiając w oczach wrażliwego obserwatora. Umiera na tej samej zasadzie. Dlatego ryzykowne jest wysyłanie go w świat.” A Clyfford Still powiedział: „Nigdy nie chciałem, aby kolor był kolorem. Nigdy nie chciałem, aby tekstura była teksturą, ani obrazy stały się kształtami. Chciałem, aby wszystkie one połączyły się w żywego ducha.” Co może być lepszym przejawem towarzystwa oraz śmiałego i odważnego ryzyka wysyłania sztuki w świat niż włączenie jej do odzieży? Co może być lepszym sposobem na połączenie sztuki w żywego ducha niż dosłowne otoczenie tego żywego ducha w nim?

Sterling Ruby - SP266, 2013 (Left) / Sterling Ruby - SP299, 2014 (Right). © Sterling Ruby

Obraz wyróżniony: Sterling Ruby - SP301, Farba w sprayu na syntetycznym płótnie, 2014
Wszystkie obrazy użyte tylko w celach ilustracyjnych
Autor: Phillip Barcio