[title]
[message]
Year: 2021
Edition: Unique
Technique: Oil on linen
Framed: No
FREE SHIPPING
We provide free worldwide and fully insured delivery by professional carriers.
30 DAY RETURNS
Try artworks at home with our 30-day return and money back guarantee.
SECURITY
All payments on IdeelArt are fully secured.
AUTHENTICITY
All artworks on IdeelArt are original, signed, delivered directly from the artist's studio, and come with a certificate of authenticity.Zauważ, że to dzieło sztuki zostanie wysłane zwinięte w tubie.
Ta metoda jest szczególnie bezpieczna dla dużych prac.
Prace w rolkach można łatwo naciągnąć (w przypadku prac na płótnie, tzn. umieszczonych na drewnianych ramach) i/lub oprawić przez lokalnego ramiarza po przybyciu.
Kalejdoskopowe kompozycje Dany Gordon są kontemplacyjne i wywołują pewien orficzny kubizm.
Jego obrazy mają przytłaczającą obecność dzięki kolorowi i strukturze, gdzie gesturalne krzywe, nieograniczone małe wzory i formy współgrają ze sobą.
Gordon interesuje się wizualną rozmową między kolorami, kształtami i liniami, szukając napięcia między kształtem a siatką.
Myśli o kształtach, przylegających kształtach i skupiskach kształtów jako o małych obrazach samych w sobie, w ramach większego całego obrazu.
Dana Gordon jest amerykańskim malarzem abstrakcyjnym, którego radosne prace od dziesięcioleci bezpośrednio badają potencjał tworzenia znaków i linii w celu stworzenia koloru, kształtu i przestrzeni nasyconych znaczeniem. W ostatnich latach coraz bardziej przesuwał swoją linię w kierunku ekspresyjnych możliwości płynnej kaligrafii. Dla Gordona "malarstwo abstrakcyjne może w pełni wyrażać ludzką naturę i doświadczenie — poprzez znaczenie, uczucie i piękno w formie wizualnej."
Jako artysta multidyscyplinarny, Gordon pisał również o sztuce, projektował scenografie do opery i tańca, a w latach 1968-78 tworzył filmy awangardowe oraz obrazy.
On mieszka i pracuje w Nowym Jorku.
Gordon urodził się w Bostonie w 1944 roku i dorastał w Chicago. Spędził swoją artystyczną karierę w Nowym Jorku od 1967 roku, z wyjątkiem lat 70., kiedy uczył na Uniwersytetach w Michigan, Massachusetts i Wisconsin oraz w Honolulu Museum of Art.
Artysta uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie sztuki na Uniwersytecie Browna w 1966 roku oraz tytuł magistra sztuki w Hunter College w 1969 roku. Pracował jako asystent artystów Tony'ego Smitha i George'a Sugarmana w ich pracowniach pod koniec lat 60.
W latach 1966-67 Gordon studiował fotografię u Aarona Siskinda w ID w Chicago. Oprócz malarstwa, Gordon tworzył również awangardowe filmy w latach 1967-78, wyświetlane na wystawach indywidualnych w Muzeum Sztuki Nowoczesnej oraz w muzeach filmowych na całym świecie. Pisanie Gordona o sztuce (szczególnie o Camille Pissarro) ukazało się w Commentary Magazine, Wall Street Journal[ii], New York Sun, Jerusalem Post oraz Painter’s Table[iii]. Gordon był jednym z założycieli Painting Center w Nowym Jorku w 1993 [iv] Jego malarstwo można zobaczyć na danagordon.net.
Jako dziecko artysta był bardzo blisko swojego dziadka ze strony matki, który był uczonym talmudycznym, a w którym młody Gordon znalazł kochającą duchowość. Gordon przeprowadził się z rodziną do Chicago, gdy miał zaledwie pięć lat. Jego matka wprowadziła go w świat obrazów impresjonistycznych i postimpresjonistycznych w Art Institute of Chicago, podczas gdy jego ojciec, naukowiec grający na fortepianie, zapoznał go z muzyką klasyczną i jazzem. Dorastając w świadomości niesamowitych budynków miasta, Gordon był kuszony, by zostać architektem.
Dana Gordon malował jako dziecko i uczęszczał na kursy w Art Institute of Chicago. Chociaż jego rodzice wspierali jego zamiłowanie do sztuki przez całe dzieciństwo, gdy postanowił, będąc na studiach, zostać artystą, całkowicie się temu sprzeciwili, ale on nie zmienił swojej decyzji.
Na początku swojej kariery Gordon przez około dziesięć lat tworzył kształtowane, trójwymiarowe płótna. Jednak w połowie lat 70. "zaczął od nowa" (jak to określa), ponownie badając malarstwo bezpośrednio z jego najbardziej podstawowych komponentów, używając tworzenia znaków i linii jako głównego środka lub punktu wejścia.
"Wyniki, z serii na serię, czasami skłaniały się bardziej ku liniowości, innym razem do skupisk znaków, a jeszcze innym razem do kształtów, które zostały zarysowane. Jakości linii i kaligrafii różniły się w całym zakresie, od nieskończenie cienkich linii ołówka (krawędzie kształtów) do bardzo szerokich pociągnięć pędzla, na tyle szerokich, że same w sobie były kształtami."...
W swoich obrazach z lat 2010-2014, linia stała się krawędzią kształtów, tworząc wyraźne obszary do pełnego wyrażenia koloru. Gordon myśli również o pojedynczych kształtach, przylegających kształtach i skupiskach kształtów jako o małych obrazach samych w sobie, w ramach większego całego obrazu.
W swojej praktyce artysta nie używa kolorów ziemi ani czerni, lecz tylko kolory spektralne, tworząc wyraźne, konkretne i mocne dzieła sztuki. Zapytany o swoje podejście do koloru, Gordon powiedział: "Malarz potrzebuje czystego koloru, tak jak kompozytor potrzebuje czystych, precyzyjnych tonów."
Kiedy zapytano go o jego inspiracje, artysta powiedział: "Inspirują mnie wszystkie moje doświadczenia i obserwacje, ludzie, miasta, krajobrazy i sztuka, aby tworzyć abstrakcyjne obrazy, które są tak pełne, bogate, kompletne i znaczące jak wielkie mistrzowskie obrazy przeszłości. Chcę, aby moja sztuka wywoływała głębokie uczucia i myśli, a także przyjemność i radość. Zasadniczo zadaje i odpowiada na dwa pytania: jak to jest być żywym i czym jest sztuka."...
Dana Gordon był zanurzony w artystycznym środowisku w młodości, odwiedzając wiele razy Instytut Sztuki w Chicago. Jednak wczesne olśnienie, które pozwoliło mu zrozumieć kreatywność, pojawiło się w klubach jazzowych, które odwiedzał w swoich nastoletnich latach: słuchanie i obserwowanie improwizacji Milesa Davisa i Johna Coltrane'a było, jak mówi Gordon, "byciem w środku twórczego myślenia artystycznych geniuszy w czasie rzeczywistym, podczas gdy to robili."
Mieszkając w centrum Manhattanu pod koniec lat 60., Gordon był otoczony skoncentrowanym i bardzo żywym światem sztuki. Podczas studiów z zakresu malarstwa i rzeźby w Hunter College jego nauczycielami byli tacy artyści jak Tony Smith, George Sugarman, Ad Reinhardt, i Ralph Humphrey, między innymi.
Dana był przyciągany i inspirowany ich praktyką, ponieważ ucieleśniali całkowitą powagę i poświęcenie w sztuce, a także najwyższy poziom osiągnięć artystycznych. Jednocześnie zaprzyjaźnił się z malarką Alice Neel, równie poważną i utalentowaną artystką z nieco innym spojrzeniem na sztukę i świat sztuki.
Pracował w MoMA przez około rok, gdzie mógł dokładnie badać niektóre z najważniejszych dzieł sztuki nowoczesnej. Później Gordon pracował w Honolulu Museum of Art, gdzie studiował jego kolekcję chińskiego malarstwa krajobrazowego i zen.
Kompozycje Dany Gordon przywołują w pewnym sensie Orfizm Kubizmu i są kalejdoskopowe oraz kontemplacyjne. Podczas malowania Gordon interesuje się wizualną rozmową między kolorami, kształtami i liniami.
To zrozumienie sztuki znajduje się nie tylko w jego obrazach, ale także w esejach, które napisał dla różnych publikacji na temat jednego ze swoich inspiracji, artysty Camille'a Pissarro.
O Pissarro Gordon napisał w Wall Street Journal w 2007 roku: "Pissarro jest powszechnie znany jako pierwszy impresjonista. Ale za jego życia był znany z robienia więcej. Był w istocie pierwszym artystą abstrakcyjnym. Pokazał, że podstawowe cechy malarstwa — kolory, pociągnięcia pędzla, materialność, linie, kształty, kompozycja — miały znaczenie same w sobie i przekształcił farbę w czystą poezję wizualną."
"Każdy, kto zaczyna pracować nad obrazem, staje przed pytaniami egzystencjalnymi, co ostatecznie sprawia, że warto na niego patrzeć i go tworzyć. Ogólnie staram się pozwolić, aby wszystko, co przeżyłem, miało wpływ na moją malarską twórczość. A potem pozwalam, aby proces sam się ułożył. Proces jest jak rozmowa (często kłótnia) z obrazem i jest zarówno mentalny, jak i fizyczny."
Malarstwo jest wszechstronnym i otwartym wizualnym językiem intelektualnego, psychologicznego i emocjonalnego wyrazu. (Jego istota jest naprawdę wizualna, wcale nie narracyjna, literacka, akademicka, teoretyczna ani polityczna.)
Historycznie abstrakcja wywodzi się ze wszystkich form sztuki, ale zasadniczo również je podważa. Abstrakcyjna forma obejmuje nasz widok natury i jest obecna we wszystkich aspektach natury.
James Panero, redaktor naczelny New Criterion, od lat recenzuje wystawy Gordona i mówi o jego pracy:
“Dana Gordon pracuje nad szczególną abstrakcyjną konstrukcją, która umieszcza formę koloru w siatce. Podczas gdy wielu artystów maluje szeroko, Gordon maluje głęboko. Był wyjątkowo oddany zrozumieniu możliwości tego szczególnego idiomu. Stopniowa ewolucja jego pracy stała się projektem artystycznym samym w sobie. Mogę pomyśleć o niewielu artystach, którzy są tak przemyślani w badaniu podstawowych elementów oleju na płótnie (…) Zamiast wyczerpywać prosty język; Gordon pokazał, jak kilka podstawowych elementów może nas oczarować kalejdoskopem wizualnego zainteresowania.”
- Galeria Westbeth w Greenwich Village w Nowym Jorku zaprosiła Gordona na retrospektywę z okazji 50-lecia w dniu 19 marca, galeria napisała: "Po kilku solowych wystawach Gordona w ostatnich latach w Nowym Jorku i Paryżu uznaliśmy, że to odpowiedni moment, aby opowiedzieć pełniejszą historię."
- James Panero, krytyk sztuki i redaktor naczelny The New Criterion, ogłosił wystawę Westbeth.[v]
- We wrześniu 2018 roku najnowsze prace Gordona zostały zaprezentowane w Galerie Metanoia w Paryżu, o czym David Cohen, redaktor Art Critical, napisał "Szczęśliwy Paryż!" [vi] [vii]
- "MJ Bono, kolekcjoner, napisał o pracy Gordona: "kiedy zobaczyłem twoją ostatnią wystawę w Westbeth, przyjrzałem się twoim różnym seriom i pomyślałem, że oto artysta, który dokładnie zbadał wszystkie możliwości dla siebie i nie bał się przejść do próbowania różnych wyzwań. Mam nadzieję, że to właśnie wszyscy musimy zrobić."
Jest laureatem kilku grantów i stypendiów, w tym Fundacji Pollock-Krasner, Fundacji Edwarda Albee, Rady Sztuki Wisconsin i innych. W 1980 roku otrzymał grant od Change, Inc., fundacji Roberta Rauschenberga.
Krytycznie uznawane abstrakcyjne malarstwo Dany Gordon było prezentowane na wielu wystawach indywidualnych od lat 70-tych.
W marcu 2019 roku został zaproszony do zorganizowania 50-letniej retrospektywy 40 obrazów w galerii Westbeth Gallery, prowadzonej przez artystów, w Greenwich Village w Nowym Jorku.
We wrześniu 2018 roku prace Gordona zostały zaprezentowane w Galerie Metanoia w Paryżu....
Przed tym Gordon miał wystawy indywidualne swoich obrazów w Sideshow Gallery, (2017[viii], 2013[ix]), Andre Zarre Gallery (1997, 2014[x]), Painting Center (1994), 55 Mercer Gallery (1993, 1994) oraz Ericson Gallery (1982) w Nowym Jorku, El Camino Real w Boca Raton (2003) oraz Uniwersytet Adelphi (1995), wśród innych miejsc[xi]. Jego obrazy były również prezentowane na wielu wystawach zbiorowych, w tym w galeriach Paolo Baldacci, Peder Bonnier, Charles Cowles, Kouros, Janet Kurnatowski, Ledis Flam, Sideshow, Blondie's oraz PS122.
Prace Gordona są prezentowane w kolekcjach publicznych i prywatnych zarówno w kraju, jak i za granicą, w tym w Brooklyn Museum of Art, Philip Morris Corp oraz American College of Greece.
Galeria Andre Zarre, NYC, NY
Sideshow Gallery, Brooklyn, NY
David Cohen, Art Critical, na FB, 2018: Lucky Paris.
James Panero, Painters' Table, 2017: Łączy intuicję malarską z filozoficzną świadomością.... Gordon jest jednym z tych kreatywnych oryginałów....
Ann Saul, Delicious Line, 2017: Te potężne obrazy nie są dla osób o słabym sercu.
James Panero, New Criterion, 2014: Podczas gdy wielu artystów maluje szeroko, Gordon maluje głęboko.... Gordon wie, „co tylko malarstwo potrafi zrobić.”
Grace Glueck, New York Times, 1997: … bardzo żywe widowisko dla oczu.
Hilton Kramer, Artforum, 1995: ...wśród artystów, których uwzględniłbym w Whitney Biennale.
Jonas Mekas, list, 1995: Co zrobiła moja mała wizyta w twoim studiu, to przywróciło moją wiarę w sztukę.[xii]
Helen Harrison, New York Times, 1994: ...piękne obrazy, wypełnione kontrolowanym entuzjazmem starannie zaaranżowanego spektaklu.
Valentin Tatransky, esej katalogowy, 1992: Patrz na jego zdjęcia wciąż na nowo.
John Russell, NY Times, 1987: ...warto poszukać…malarza, którego warto zobaczyć więcej.
Linda Gross, L.A.Times, 1978: ... dla purystów i pionierów w poszukiwaniu nowych percepcji.
Wybierz opcje
Love it? Add to your wishlist
Your favorites, all in one place. Shop quickly and easily with the wishlist feature!
