10 rzeczy, których nie wiedziałeś o Georgesie Braque'u

Georges Braque (1882-1963), często nazywany założycielem kubizmu, był jednym z najbardziej podziwianych artystów swojego pokolenia, zdobywając uznanie zarówno ze strony państwa, jak i innych artystów. Jego nazwisko rzadko jest wspominane bez odniesienia do jego współczesnego, Picassa, jednak jego wkład w abstrakcję był równie niezwykły, a jego osobowość bardziej spokojna niż jego notorycznego przyjaciela i rywala. Zebraliśmy dziesięć faktów, aby lepiej przybliżyć życie artysty.

Nie zdał baccalauréat.

Braque nie lubił szkoły i nie był wybitnym uczniem. Powiedział, że „nie było niczego niezwykłego w moich wczesnych rysunkach [...] a nawet gdyby było, nauczyciel byłby całkowicie niezdolny do dostrzegania tego.” (Richardson, J., The Penguin Modern Painters) Braque kształcił się na malarza-dekoratora jak jego ojciec, co pozwoliło mu eksperymentować z iluzjonistycznymi powierzchniami drewnianymi, które charakteryzują jego prace.

Ojciec Braque'a ozdobił willę Caillebotte.

Młody Braque miał wiele kontaktów z artystycznymi wielkimi: jednym z jego najwcześniejszych wspomnień było obserwowanie, jak jego ojciec dekoruje willę należącą do Gustave'a Caillebotte'a. Braque i jego ojciec szkicowali razem, kopiując ilustracje z Gil Blas i odbywając nocne wyprawy do sąsiedniej sous-préfecture, aby odebrać plakaty artystów z publikacji, w szczególności Toulouse-Lautreca i Steinlena.

Matisse odrzucił pejzaże Braque'a na Salon d’Automne w 1908 roku.

Braque twierdził, że Matisse, członek jury Salon d’Automne w 1908 roku, odrzucił wybór pejzaży Cézannesque Braque’a. Jednym z rzekomych powodów decyzji Matisse’a była gorycz, jaką żywił, ponieważ Braque porzucił go na rzecz Picasso. Oficjalnie prace zostały odrzucone, ponieważ były zrobione z "małych kostek"; co oznacza początek 'Kubizmu'.

Georges Braque - Studio V, 1949-50. Olej na płótnie. 57 7/8 x 69 1/2" (147 x 176,5 cm). Nabyty dzięki fundacji Lillie P. Bliss (w zamian). Kolekcja MoMA. © 2019 Artists Rights Society (ARS), Nowy Jork / ADAGP, Paryż

Otrzymał Croix de Guerre i Légion d’Honneur.

Braque został powołany w 1914 roku, a okopy miały znaczący wpływ na jego praktykę artystyczną i zdrowie. W 1915 roku doznał poważnego urazu głowy, który na krótko pozbawił go wzroku i wymagał trepanacji, aby odzyskać wzrok. Po wycofaniu z aktywnej służby, Braque zaczął na nowo praktykować w 1916 roku, tym razem pod wpływem wojny. Jego artystyczne spojrzenie zmieniło się, gdy w okopach jego batman przerobił wiadro na piecyk, przebijając w nim otwory szpadą, napełniając je węglem i podpalając. To wydarzenie wzbudziło w Braque'u uświadomienie, że wszystko podlega metamorfozie i zmienia się w zależności od okoliczności.

Początkowo Braque nie był pod wrażeniem ‚Les Demoiselles d’Avignon’ Picassa.

Braque nie od razu docenił przełomowe dzieło Picassa, ale mimo to para nawiązała bliską relację. Wprowadzony przez Apollinaire'a, artyści badali filozofie Abstrakcji, a w 1912 roku Braque eksperymentował z rzeźbą z tektury i papieru, zyskując przydomek „Wilbur Wright” od Picassa. Obaj artyści dążyli do wyeliminowania osobistego elementu z malarstwa, odmawiając podpisywania swoich prac i eliminując odręczne pismo. Picasso towarzyszył Braque'owi na stację, gdy ten odjeżdżał na wojnę; jednak relacja osłabła po powrocie Braque'a i nigdy nie została odnowiona.

Braque trzymał czaszkę w swoim studiu.

Symbolizując niepokój spowodowany nadchodzącą II wojną światową, obecność czaszek w martwych naturach Braque'a można dostrzec od 1937 roku. Artysta doceniał formalne problemy masy i kompozycji, które stwarzała czaszka, a jednocześnie pełniła rolę prowizorycznej palety, co było podwójnością, którą artysta się cieszył. Chociaż czaszka nie pojawia się nigdzie indziej w dorobku artysty, Braque miał trwałą miłość do przedmiotów, które ożywały pod dotykiem, stąd motyw instrumentów muzycznych.

Georges Braque - G. Braque, Braque Graveur, Berggruen & Cie, 1953. Litografia w sześciu kolorach. 24 x 16 1/2" (60,9 x 41,9 cm). Kolekcja MoMA. © 2019 Artists Rights Society (ARS), Nowy Jork / ADAGP, Paryż

Braque przedstawił Joana Miró Aimé Maeghtowi

W czasie Fałszywej Wojny Braque przeniósł się do Varengeville i zaprosił Miró do siebie. Dla Miró ten okres był wpływowy; Braque uczył artystę gry w pokera, a Miró nauczył się od Braque kilku technik, mianowicie procesu utraconego wosku – do tworzenia rzeźb z metalu – oraz pokrywania płócien warstwą białego ołowiu lub kazeiny. Miró i Maeght spotkali się w Varengeville, a to wprowadzenie okazało się później owocne.

Mógł zostawić obraz niedokończony na dziesięciolecia.

Braque pozostawił prace takie jak „Guéridon” (rozpoczęta w 1930 roku i ukończona w 1952 roku) na lata przed ich ukończeniem. Doprowadziło to do stylistycznych przerw w jego twórczości, gdzie niektóre prace wykazują znacznie wcześniejsze techniki wplecione w jego aktualną produkcję. Niezrównana cierpliwość Braque'a wyjaśnia tę praktykę, ponieważ artysta czekał, aż prace ujawnią swoją tożsamość.

Braque był pierwszym żyjącym artystą, który miał indywidualną wystawę w Luwrze.

Artysta został zatrudniony do namalowania trzech sufitów w etruskiej sali w Luwrze. Trzy panele przedstawiają dużego ptaka, motyw z późniejszych etapów życia Braque'a. Braque uważał ten motyw za "uniwersalny", co pozwalało mu malować przestrzeń, jednocześnie respektując dwuwymiarowe ograniczenia. W 1961 roku Braque otrzymał indywidualną wystawę w Luwrze, L’Atelier de Braque.

Georges Braque - Gitara, 1913. Wycięte i sklejone drukowane oraz malowane papiery, węgiel, ołówek i gwasz na gessoed płótnie. 39 1/4 x 25 5/8" (99,7 x 65,1 cm). Nabyte dzięki fundacji Lillie P. Bliss (w zamian). Kolekcja MoMA. © 2019 Stowarzyszenie Praw Artystów (ARS), Nowy Jork / ADAGP, Paryż

Jest pochowany na cmentarzu przy kościele na klifie w Varengeville.

Braque spędził ostatnie trzydzieści lat swojego życia w Varengeville (Francja), a jego obecność zaznaczona jest przez trzy witraże, które zaprojektował dla kaplicy. Po państwowym pogrzebie Braque został pochowany na cmentarzu w Varengeville obok artystów, w tym Jean-Francisa Auburtina i Paula Nelsona. Cmentarz na klifie cofa się o około metr rocznie, pomimo licznych prób zapobiegawczych: jak szczątki, które skrywa, cmentarz pada ofiarą żywiołów. Może to być wzruszający koniec dla artysty, który doceniał metamorfozę i okoliczności.

Obraz wyróżniony: Georges Braque - Martwa natura z kieliszkiem i listami, 1914. Wycięty i sklejony papier drukowany, węgiel, pastel i ołówek na papierze. 20 1/8 x 28 1/8" (51,1 x 71,4 cm). Kolekcja Joan i Lester Avnet. Kolekcja MoMA. © 2019 Stowarzyszenie Praw Artystów (ARS), Nowy Jork / ADAGP, Paryż.
Wszystkie obrazy użyte tylko w celach ilustracyjnych