Hipnotyczna natura rysunków ściennych Sol LeWitta

Czasami nieistotne elementy dzieła sztuki zakłócają naszą zdolność do jego docenienia. Może to być wartość dzieła, sława artysty, fakt, że właściciel dzieła nie chce go pokazać, lub to, że nie możemy podróżować tam, gdzie jest wystawiane. Rysunki ścienne Sol LeWitta eliminują wszystkie te bariery i wiele innych. Na każdym etapie, od ich koncepcji po realizację, rysunki ścienne LeWitta są dostępne, przystępne i dostępne dla każdego, kto jest zainteresowany ich podziwianiem. Być może to sprawia, że są tak wspaniale kontemplacyjne i czyste: są tutaj dla wszystkich.

Władza w ręce ludu

Dla tych, którzy nie znają rysunków ściennych Sol LeWitta, są to w rzeczywistości tylko przewodniki lub plany rysunków ściennych. Około 1968 roku LeWitt zaczął szkicować pomysły na rysunki ścienne, które mogły być realizowane przez każdego, wszędzie na świecie. Składały się z geometrycznych kształtów, linii i wzorów, a także wykorzystywały łatwo dostępne kolory podstawowe, co sprawiało, że były łatwe do reprodukcji nawet dla początkujących. Za każdym razem, gdy są instalowane, wychodzą nieco inaczej z powodu różnych powierzchni, różnych warunków i różnych rąk wykonujących pracę.

Przez całe życie LeWitt zaprojektował setki rysunków na ścianach, które są nadal realizowane po jego śmierci. To, o czym mówiliśmy wcześniej, dotyczy rzeczy, które mogą zakłócić naszą zdolność do cieszenia się dziełem sztuki. Rysunki LeWitta nie mają wartości. Mogą być usuwane i malowane na nowo w nieskończoność. Artyści, którzy je wykonują, są anonimowi. A prace zostały wystarczająco udokumentowane, aby stały się własnością całej ludzkości. Jeśli nie możemy dotrzeć do jednego, to nie ma problemu. Po prostu możemy znaleźć ścianę i stworzyć jeden.

Oryginalny plan LeWitta wraz ze zdjęciem instalacji Rysunku Ściennego #564. © Spadek po Solu LeWittcie

Rysunek na ścianie #1 Sol LeWitta

Historia pierwszego rysunku ściennego LeWitta jest jak proto-narracja dla współczesnej nowojorskiej sceny artystycznej. Rok: 1968. Miejsce: Dolny Manhattan. Młoda handlarz sztuki o imieniu Paula Cooper planuje pierwszą wystawę w swojej nowej, eponimicznej galerii. Prowadziła małą przestrzeń artystyczną w swoim domu w pobliżu Hunter College na Upper East Side przez cztery lata. Czując większą atrakcję do Dolnego Manhattanu, postanowiła otworzyć swoją nową przestrzeń na południe od Houston Street, chociaż wszyscy mówią, że jest szalona i że nikt nie przyjdzie na wystawę sztuki w centrum.

Cooper zbiera grupę młodych artystów na swoją inauguracyjną wystawę, w tym Carla Andre, Dana Flavina, Donalda Judda. Ogłasza, że wystawa przyniesie korzyści Komitetowi Mobilizacji Studentów na rzecz Zakończenia Wojny w Wietnamie. Jeden z artystów na wystawie, stosunkowo nieznany Sol LeWitt, wprowadza coś, co nazywa Wall Drawing 1: Drawing Series II 18 (A & B). Zaskakuje swoją kuratorkę, wykonując dzieło bezpośrednio na ścianie jej nowej galerii. Cooper pyta go, co powinna zrobić z pracą po zakończeniu wystawy. LeWitt odpowiada: "Po prostu to zamaluj."

To prawdziwa historia pierwszej nowoczesnej wystawy sztuki na południe od ulicy Houston w Nowym Jorku. Odbyła się w galerii Paula Cooper, pierwszej galerii, która zlokalizowała się w tym, co ostatecznie nazwano SoHo, i prezentowała Wall Drawing 1: Drawing Series II 18 (A & B), pierwsze rysowanie na ścianie Sol LeWitta.

Sol LeWitt - Rysunek na ścianie 1: Seria rysunków II 18 (A i B), 1968, Grafit na ścianie, 48 x 48 cali x 2. © Spadek po Solu LeWitt.

Zaczyna się i kończy jako pomysł

Dziś najlepszym miejscem, aby zobaczyć rysunki ścienne LeWitta, jest North Adams w Massachusetts, w Massachusetts MOMA. Tam, w trzypiętrowym, zabytkowym budynku młyna, 120 rysunków ściennych LeWitta zostało zainstalowanych w 2008 roku i pozostaną do 2033 roku.

Prosta, harmonijna geometria w rysunkach ściennych LeWitta jest sama w sobie hipnotyzująca. Ich minimalistyczna estetyka pozwala na ich kontemplację nie jako malowidła, rzeźby czy nawet obiekty, ale jako unikalne byty estetyczne. Są eteryczne, mają zniknąć, a jednak są konceptualnie niezniszczalne, jak materia. Gdzieś w rysunkach ściennych LeWitta znajduje się skrzyżowanie nauki, humanizmu i mistycyzmu. Poszczególne rysunki mogą być eliminowane, tak jak my. Jednak idee rysunków trwają, tak jak my w naszych nieskończonych częściach.

To skrzyżowanie nauki, estetyki, harmonii i mistycyzmu zostało doskonale wyrażone w Rysunku na ścianie #122 LeWitta, podkreślone przez wybór LeWitta, aby zainstalować go po raz pierwszy w Massachusetts Institute of Technology (MIT). Dzieło to zawiera, według przewodnika LeWitta, „wszystkie kombinacje dwóch przecinających się linii, umieszczonych losowo, wykorzystujących łuki z rogów i boków, linie proste, nieproste i łamane.”

LeWitt zdawał sobie sprawę z mocy swoich pomysłów. Przyjął etykietę Artysty Konceptualnego. Tworzył dzieła, które nie mogły być posiadane. Zamiast zostawić za sobą magazyn pełen dzieł sztuki, zostawił instrukcje, jak możemy uczestniczyć w jego pomysłach i nauczyć przyszłe pokolenia, aby robiły to samo. Zostawił nam coś uczestniczącego. Możemy kontemplować same rysunki na ścianach i dać się zahipnotyzować ich geometryczną elegancją. Możemy również cieszyć się czystością jego pomysłów i tym, że są tutaj, abyśmy mogli je dzielić.

Sol LeWitt - Rysunek ścienny #122, po raz pierwszy zainstalowany w MIT w 1972 roku. © Spadek po Solu LeWittcie

Obraz wyróżniony: Sol LeWitt - Widok instalacji rysunku ściennego w MASS MOMA. © Spadek po Solu LeWitt.
Autor: Phillip Barcio