Monumentalne Wiszące Abstrakcje Janet Echelman

Nowa, monumentalna, zewnętrzna instalacja artystyczna miała niedawno premierę w przestrzeni powietrznej nad hotelem The Peninsula w Hongkongu. Tytułując ją Earthtime 1.26 (Hongkong), jest to najnowsze dzieło Janet Echelman, liderki w dziedzinie współczesnej sztuki publicznej. Zawieszona na kablach z architektury hotelu, Earthtime 1.26 (Hongkong) to elastyczna rzeźba z włókien, zaprojektowana tak, aby zmieniać się w odpowiedzi na zmiany w wietrze, pogodzie, świetle dziennym i innych warunkach atmosferycznych. Diody LED oświetlają włókna w nocy, tworząc wrażenie upiornej, świecącej, biomorficznej masy unoszącej się w niebie, jak ogromna, fosforescencyjna, miejska meduza. Tajemniczy tytuł dzieła odnosi się do niedostatecznie relacjonowanego zjawiska, które występuje, gdy katastrofalne wydarzenia wstrząsają planetą. Na przykład, większość z nas pamięta, kiedy trzęsienie ziemi uderzyło w północno-wschodnią Japonię 11 marca 2011 roku. Tego feralnego dnia tsunami uderzyło w japońskie wybrzeże, a w elektrowni jądrowej Fukushima Daiichi rozegrała się katastrofa nuklearna. To, czego większość z nas może nie zdawać sobie sprawy, to fakt, że przesunięcie płyty tektonicznej, które spowodowało to trzęsienie ziemi o magnitudzie 8,9, przesunęło masę planety w takim stopniu, że faktycznie przyspieszyło rotację Ziemi, powodując, że doba 24-godzinna skróciła się o 1,8 mikrosekundy. Echelman przyjęła to zjawisko, aby kierować nazewnictwem prac w swojej serii Earthtime, którą rozpoczęła, aby poruszyć temat „współzależności narodów”. Współzależność jest zakorzeniona w każdym aspekcie Earthtime 1.26 (Hongkong). Dosłownie demonstruje zasadę całkowitej współpracy w sferze publicznej. Tytuł nie tylko odnosi się do współzależności, ale dzieło reaguje na ruchy Ziemi, wiatru, słońca, księżyca i gwiazd, a także jest fizycznie połączone z infrastrukturą samego miasta. Dzieło jest tak współzależne, że rodzi pytania o to, gdzie kończy się sztuka, a zaczyna sfera wyobraźni.

Odkrywanie włókien

Echelman nie zaczęła jako artystka włókiennicza. Swoją karierę artystyczną rozpoczęła jako malarka, ale niespodziewana niedogodność wyzwała jej sposób myślenia, prowadząc ją na ścieżkę, na której znajduje się dzisiaj. W 1997 roku, po pięciu latach nauczania na Harvardzie, otrzymała stypendium Fulbrighta, aby prowadzić wykłady w Indiach. Wysłała swoje specjalne materiały malarskie z wyprzedzeniem, ale gdy przybyła do Indii, zdała sobie sprawę, że jej materiały malarskie zostały zgubione. Zamiast szukać więcej materiałów malarskich, po prostu rozejrzała się po lokalnym otoczeniu, aby zobaczyć, co mogłaby wykorzystać do stworzenia swojej pracy. Zainspirowały ją sieci, które używali lokalni rybacy. Przyjęła te sieci, aby stworzyć to, co stało się jej pierwszymi rzeźbami włókienniczymi. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych dwa lata później, rozpoczęła ciągły proces udoskonalania wizji, którą zainicjowała w Indiach na plaży. Jej celem było stworzenie żywych, responsywnych, eterycznych dzieł sztuki, które współpracują z otoczeniem w delikatny, transformacyjny i sytuacyjnie odpowiedni sposób.

Janet Echelman- Earthtime 1.26 (Hongkong), 2019. Włókna, budynki i niebo połączone z kolorowym oświetleniem. Włókna są splecione z poliestru i UHMWPE (ultra wysokiej masy cząsteczkowej polietylen). Wymiary siatki: 89’ długości x 82’ szerokości x 62’ wysokości. Wymiary instalacji: 157’ długości x 109’ szerokości x 130’ wysokości. Lokalizacja: The Peninsula Hong Kong, Salisbury Rd, Tsim Sha Tsui, Hongkong. © Janet Echelman. Fotografia: Simon J Nicol, Nicki Houghton, Getty Images.

Echelman od tego czasu podjęła ogromne wysiłki, aby udoskonalić swoją idiosynkratyczną metodę. Opracowała wiele zindywidualizowanych programów komputerowych, aby wspierać projektowanie swoich rzeźb z włókna. Dostosowała również materiał przemysłowy używany przez NASA do produkcji skafandrów kosmicznych, aby stworzyć specjalny sznurek wspierający jej rzeźby. Ponadto przyjęła ideę, że jej rzeźby powinny być neutralne pod względem ich wpływu na naturalne środowisko. Ponieważ są instalowane w przestrzeni powietrznej nad terenami publicznymi lub wokół budynków, istnieje duża obawa, że ptaki lub inne zwierzęta mogą utknąć w sieciach. Echelman współpracowała z naukowcami, aby upewnić się, że jej projekty są na tyle otwarte, aby nie zakłócać lokalnych populacji ptaków. Według Echelman, żadne zwierzę nie zostało nigdy skrzywdzone przez jedną z jej rzeźb.

Janet Echelman- Dream Catcher, West Hollywood, CA, 2017. Włókna, budynki i niebo połączone z kolorowym oświetleniem. Włókna są splecione z UHMWPE (ultra wysokiej masy cząsteczkowej polietylen) i PTFE (politetrafluoroetylen). Wymiary siatki: 85 ft. wysokości x 103 ft. szerokości x 40 ft. głębokości. Wymiary instalacji: 100 ft. wysokości x 110 ft. szerokości. Lokalizacja: 8490 Sunset Blvd, West Hollywood, CA 90069. © Janet Echelman. Fotografia: Daniel Zeese, Nicole Wang.

Drapanie po powierzchni

Choć stała się szeroko znana jako artystka włókiennicza, Echelman ma wiele innych pomysłów na to, jak jej ogólne idee dotyczące przestrzeni, światła i wzajemnych powiązań mogą być przetłumaczone na różne rodzaje zjawisk estetycznych. W 2018 roku zdobyła nowe terytorium (dosłownie) dzięki stałej instalacji sztuki publicznej w Filadelfii zatytułowanej „Pulse”. Dzieło jest osadzone w miejskiej ulicy w historycznym Dilworth Park. Linia metra i tramwaje przejeżdżają pod parkiem przez cały dzień i noc. Kiedy pociąg przejeżdża pod dziełem, specjalne dysze wyrzucają parę wodną w powietrze, która następnie jest oświetlana przez projektowane światło. Strumienie mgły śledzą tor pociągów, co Echelman nazywa „żywym rentgenem układu krążenia miasta”. Przechodnie są zapraszani do zabawy w nieszkodliwej mgle, wchodząc w interakcję z dziełem sztuki, a jednocześnie łącząc swoje ruchy z ruchami systemu transportowego, który wprowadza ludzi do miasta i z niego.

Janet Echelman- Możliwe przyszłości linii, podróżującej przez przestrzeń i czas, Como, Włochy, 2016. Kolorowe włókno plecione na zamówienie, węzłowane w siatkę; dywan barwiony wtryskowo wykonany z recyklingowanej siatki; oraz kolorowe oświetlenie LED. Wymiary: zmienne, 18 ft długości x 18 ft szerokości x 16 ft głębokości. Lokalizacja: Kościół San Francesco, Como, Włochy. © Janet Echelman. Fotografia: Ilaria Provenzi.

Rozszerzając swoje dzieło na inne typy estetycznych obszarów, Echelman pozostaje wierna przewodniej zasadzie, która zawsze kierowała jej pracą: znaczeniu „poważnego traktowania wyobraźni”. W 2011 roku wygłosiła wykład TED pod tym tytułem. Od tego czasu stał się on jednym z najpopularniejszych wykładów TED wszech czasów, przetłumaczonym na 34 różne języki i oglądanym lub słuchanym przez miliony ludzi na całym świecie. Sedno tego, co Echelman dzieli w wykładzie TED, koncentruje się nie tylko na znaczeniu wyobraźni, ale także na jej powracającej idei współzależności natury, ludzi i zbudowanego świata. Mówi o tym, jak jej praca łączy technologie starożytnej przeszłości z tymi z przyszłości, ponieważ jej sieci, w końcu, są inspirowane starożytnymi rdzennymi sieciami rybackimi Indii, podczas gdy jej materiały i procesy obejmują nowoczesne osiągnięcia technologiczne jej własnego autorstwa. Łącząc każdy fizyczny i doświadczalny element w tworzeniu dzieła, Echelman podnosi naszą świadomość do faktu, że każdy aspekt przestrzeni publicznej współdziała, aby stworzyć estetyczne wrażenie — przesłanie, że wszyscy jesteśmy naprawdę jednością.

Obraz wyróżniający: Janet Echelman - Alegoria, Eugene, Oregon, 2014. Pleciony poliester i kolorowe oświetlenie. Długość 82 stopy x szerokość 34 stopy x głębokość 30 stóp. Lokalizacja: Matthew Knight Arena, Uniwersytet Oregonu, Eugene, OR, USA. © Janet Echelman. Fotografia: Ema Peter.
Wszystkie obrazy użyte tylko w celach ilustracyjnych
Autor: Phillip Barcio