Historia koloru i abstrakcji z Beth Letain

Pace London niedawno otworzyło wystawę nowych prac na płótnie kanadyjskiej artystki Beth Letain. Tytuł wystawy, Signal Hill, odnosi się do skalistego klifu na wschodnim wybrzeżu Kanady, w Nowej Fundlandii i Labradorze. Nazwa ta została nadana w XVIII wieku, podczas Wojny Siedmioletniej, z powodu masztów flagowych na jej szczycie, które umożliwiały sygnalizację podczas bitwy. Prawie półtora wieku później, nazwa została wzmocniona, gdy pierwszy transatlantycki sygnał bezprzewodowy został wysłany z Kornwalii w Anglii do stacji radiowej na Signal Hill. To wydarzenie, do którego odnosi się Letain w swoim wyjaśnieniu, dlaczego wybrała tę frazę na tytuł wystawy. Powiedziała, że podoba jej się „nie-wielkościowy” dźwięk tych słów, jak prosta, skromna lokalizacja, gdzie można wysyłać i odbierać informacje. Porównuje tę ideę do tego, jak czuje się w związku z aktem malowania. W rzeczywistości, nie-wielkościowy to ostatnie słowo, którego większość ludzi, którzy tam byli, użyłaby do opisania samego Signal Hill. Miejsce to jest dość oszałamiające, z dramatycznymi klifami wznoszącymi się 143 metry nad morzem. Ale nie-wielkościowy to dokładnie idealny przymiotnik do opisania prac, które Letain debiutuje na tej wystawie. Jej obrazy są zwięzłe i zrelaksowane: wizualne medytacje nad mocą kompozycji. Letain stworzyła powściągliwe ciało pracy, w którym kolor, forma, przestrzeń i pociągnięcia pędzla łączą się, aby stworzyć to, co, gdybyśmy mieli dalej rozwijać metaforę tytułu, mogłoby być postrzegane jako flagi. Wiadomości, które moglibyśmy w nich odczytać, są różnorodne, ale wszystkie mówią o czymś ponadczasowym: trwałej mocy farby, aby nauczyć nas wartości patrzenia.

System do jej metody

Każdy z obrazów w Signal Hill ma pewną, stabilną obecność. Ich siła na pierwszy rzut oka wydaje się mieć coś wspólnego z ich skalą – na przykład obraz o wysokości 350 centymetrów „Do tytułowania” (2018), czerwono-biało-niebieska kompozycja, która góruje nad widzami. Sama jego wielkość może sprawić, że stanie się jednym z najbardziej zapadających w pamięć dzieł na wystawie. Ale im dłużej patrzy się na ten obraz, tym bardziej skala ustępuje jako przyczyna jego rezonansu. Coś innego działa, nadając temu obrazowi poczucie przekonania. Posiada ukryty przekaz związany z metodą jego tworzenia. Jak każde z dzieł na tej wystawie, zaczęło swoje życie w znacznie mniejszej skali. Letain zaczyna od szkiców i rysunków. Poszukuje kompozycji, które ogłaszają coś wewnętrznego. Dopiero gdy ich pewność wyraża się na desce szkicowej, reprodukuje kompozycję w dużym formacie, na płótnie.

Beth Letain - Signal Hill, widok instalacji w Pace Gallery, Londyn, 2018. Zdjęcie dzięki uprzejmości Pace Gallery

Więc jeśli nie skala, co innego w "Do tytułowania" nadaje mu taką witalność? Czy to relacje kolorów? Letain używa odważnych, solidnych tonów czerwonego, białego i niebieskiego, kombinacji, która odnosi się do wielu różnych kultur i historii, które są naładowane znaczeniem. Ale nawet te potężne kolory szybko bledną, gdy najważniejszym aspektem dzieła staje się to, co widać po dłuższym przyglądaniu się, zwłaszcza gdy pociągnięcia pędzla stopniowo się ujawniają. Letain użyła swojego pędzla, aby wydobyć zakresy w jasności i przezroczystości farby. Te kształty nie są monochromatycznymi polami kolorów, jakimi się na pierwszy rzut oka wydają. Są zniuansowane i czasami skomplikowane w swojej palecie. Co oznacza, że ostatecznie prawdziwa moc tych obrazów nie tkwi w ich poszczególnych elementach, ale może być śledzona w ich strukturze. Są doskonale zrównoważone między skalą, kolorem, kształtem a przestrzenią. Letain mobilizuje te aspekty w tak uporządkowany sposób, że jej obrazy wydają się znajome, mimo że są abstrakcyjne; są nierozpoznawalne, a jednak w jakiś sposób powszechne.

Beth Letain - Signal Hill, widok instalacji w Pace Gallery, Londyn, 2018. Zdjęcie dzięki uprzejmości Pace Gallery

Nowy język miejsca

Kiedy rozpatrywane czysto jako wizualne medytacje nad strukturą, obrazy w Signal Hill oferują nowy zakres interpretacyjnych dygresji. Zaczynają nawet przypominać rodzaj wizualnego zdania. Niebieski minimalistyczny obraz, który wygląda trochę jak lista punktowana składająca się z ośmiu elementów, z których każdy składa się z niebieskiego kwadratu obok niebieskiego prostokąta, zaczyna wyglądać, jakby odnosił się do historii samego Signal Hill. Gdyby kwadraty zmienić na kropki, mogłoby to być kodem Morse'a dla litery A, powtórzonym osiem razy. Inny obraz przedstawiający sześć pionowych prostokątów, które tworzą między sobą trzy pionowe białe pustki, odzwierciedla trzy białe maszty flagowe Cabot Tower, fortecy na szczycie Signal Hill, z której w czasach kryzysu można wysyłać wiadomości. Inny obraz przedstawiający sześć prawie niezdarnie namalowanych niebieskich kwadratów, o nieregularnych kształtach i wyglądających na zniszczone, zaczyna przypominać coś w rodzaju niedoskonałej struktury kamiennych bloków, z których zbudowana jest Cabot Tower.

Beth Letain - Signal Hill, widok instalacji w Pace Gallery, Londyn, 2018. Zdjęcie dzięki uprzejmości Pace Gallery

W rzeczywistości te kamienne bloki są również odzwierciedlone w kilku innych obrazach na wystawie. Jeden z nich przedstawia dziwnie skonfigurowany niebieski kwadrat, którego linie meandrują poza jego geometryczne granice. Ta przyjemnie niezrównoważona kompozycja jest odwrotnym obrazem białych liniowych pustek stworzonych w dwóch innych obrazach: jeden przedstawia stosy czerwonych bloków, a drugi stosy niebieskich bloków. Niezależnie od tego, czy było to zamierzone przez Letain, wszystkie te obrazy współpracują, aby sformułować charakterystyczny język wizualny, który opowiada historię miejsca, od którego pochodzi nazwa jej wystawy. Mówią o geografii, architekturze i historii Signal Hill. Ich przesłania są subtelne, a to, co mogą znaczyć dla widzów, zależy w dużej mierze od tego, czy zostali wprowadzeni w różne warstwy myśli, które doprowadziły do ich powstania. Dla jednego widza mogą to być proste geometryczne obrazy abstrakcyjne bez żadnego przesłania. Dla innego mogą być podróżą w dół alei wspomnień do miejsca, które kiedyś odwiedzono na wybrzeżu Labradoru. Dla mnie mają one znaczenie z wielu powodów, a jednym z nich jest to, że są przykładem trwałej wartości abstrakcji oraz wielowarstwowego potencjału, jaki malarstwo ma do przekazywania złożoności, jeśli tylko jesteśmy gotowi poświęcić czas na przyjrzenie się im.

Obraz wyróżniający: Beth Letain - Signal Hill, widok instalacji w Pace Gallery, Londyn, 2018. Zdjęcie dzięki uprzejmości Pace Gallery

Autor: Phillip Barcio